پژوهشگران بر این باورند که اسفنج‌های «کرامبfont>font> کرامب» مولکول‌هایی تولید می‌کنند که می‌تواند در ساخت دارو برای درمان سرطان مفید باشد.
در چند 10 کیلومتری شهر زیبای «نیس» در جنوب فرانسه، سه پژوهشگر در اعماق مدیترانه به دنبال نوع ویژه ای از اسنفج‌های دریایی هستند.
اسفنج‌های دریایی، برخلاف مرجان‌های دریایی، بدن نرم و شکننده‌ای دارند؛ این آبزیان باید بلافاصله پس از صید، زنده، به آزمایشگاه منتقل شوند تا کار تیم پژوهش آغاز شود.
نخستین مرحله ایجاد فضای مناسب برای رشد و تولید اسفنج است؛ برای این منظور آکواریوم‌های مخصوصی طراحی و ساخته شده است.
«اوا ترون» یکی از این پژوهشگران در این باره گفت: سعی کردیم بهترین شرایط ممکن را برای تولید هر چه بیشتر مولکول‌های مورد نیازمان ایجاد کنیم؛ دمای آب، میزان نور و همچنین فشار جریان آب همانند مکان طبیعی زندگی اسفنج‌های در نظر گرفته شده است.
وی ادامه داد که برای به دست آوردن مولکول‌ها، ما پوسته بیرونی اسنفج را تحریک می‌کنیم؛ عملی که موجب می‌شود تا اسفنج برای دفاع از خود، مولکول‌های تدافعی در آب پخش کند؛ پس از آن با استفاده از دستگاه ویژه‌ای آن مولکول‌ها را از آب تصیفه می‌کنیم و سپس مورد بررسی قرار می‌دهیم.
این پروژه تحقیقاتی که به «بامبو» مشهور است از جمله پروژه‌های مشترک اروپایی است که تحت مدیریت شرکتی در ایرلند قرار دارد، اما بخش عمده‌ای از آن در این آزمایشگاه، در نزدیکی شهر «نیس» فرانسه، صورت می‌گیرد.
پژوهشگران در این آزمایشگاه، مولکول‌های تدافعی اسفنج کرامب کرامب را از هم جدا می‌کنند.
به گفته این محققان، برخی از این مولکول‌های می‌توانند در آینده برای درمان سرطان، بیماری فراموشی و پارکینسون مورد استفاده قرار گیرند اما چه چیزی مولکول‌ها تولید شده توسط موجودات آبزی را از دیگر نمونه‌های موجود متمایز می‌کند؟
«اولیویه توماس» از مسئولان این پروژه در پاسخ به این پرسش گفت: موجودات آبزی به دلایل مختلف از جمله محیط زیست ویژه‌شان، مجبور به ایجاد راه و روش‌های متفاوتی برای دفاع از خود بوده‌اند، و مولکول‌های تدافعی از آن جمله‌اند.
وی سپس افزود که در واقع روش تصفیه و به دست آوردن مولکول‌ها نکته قابل توجه این پروژه است چرا که این تیم تحقیقاتی موفق شده با استفاده از یک روش طبیعی و سالم، بدون تخریب محیط زیست این موجودات، مولکول های مورد نیاز خود را به دست آورد و این، در نوع خود کم نظیر است.
پژوهشگران تصمیم گرفتند میزان تاثیرگذاری این مولکول‌ها برای کنترل سرطان را بر روی توتیای دریای آزمایش کنند؛ دلیل آن هم این است که روند تولید سلولی، به ویژه سرعت رشد سلول‌های سرطانی در این آبزی خاردار بسیار شبیه به انسان است.
نتیجه نخستین آزمایشات حاکی از آن است که رویان های توتیاهای حامل مولکول‌های تدافعی اسفنج در مقایسه با نمونه‌های پیشین از ویژگی‌های بیشتری برای مقابله با سرطان برخوردارند و این بدون تردید، روزنه امیدی برای درمان بیماران سرطانی در آینده نه چندان دور است و گواهی بر این حقیقت که در اعماق دریاها رازهای نهفته فراوان‌اند.